Dag 2 wandeltocht langs de Aa
20-10-2020 In de ban van de Aa
Af en toe gaat de Aa op in, of kruist met de Zuid-Willemsvaart, zo ook ten zuiden van Helmond. Aan de ander kant van de Zuid-Willemsvaart gaat ze weer verder als nieuw Aa. Omdat er een regenachtige dag is voorspeld hebben we besloten om ons startpunt op te schuiven naar het noorden toe, waar ter hoogte van de Bakelse Aa, de oude Aa weer uit het kanaal stroomt middels een sluis. Raar idee dat het water wat hier de Aa in stroomt dus niet meer uit de Peel komt, maar misschien wel uit de Maas! Het water ziet er in ieder geval wel iets minder bruinig uit dan gisteren, het is mooi helder.
Aa is eigenlijk wel een bijzondere naam voor een beek, maar ook in Drenthe stroomt er een Aa. Na googelen blijkt:
“Veel wateren (rivieren, beken, meren) hebben een naam die Aa, Ae, E, Ee, Ie, of IJ in zich hebben. Dit betekende oorspronkelijk gewoon ‘stromend water’ en heeft zijn oorsprong in het Oergermaanse *ahwō- ‘water, rivier’ ook verwant met Latijns aqua.”
Als je Aa op zijn Brabants uitspreekt dan krijg je zoiets als “Aho”, dat lijkt er verdacht veel op. Dat hebben we dan in al die jaren toch goed vast kunnen houden.
Wat een ontdekking! Rechts van de Aa loopt een pad langs de meanderende Aa, zelfs zonder dat de zon schijnt ziet het er prachtig uit. Aan de overkant van de Aa zie je hier en daar nog een huisje tussen de bomen door, maar aan de andere kant van ons pad is het een grote wildernis. Dat moet in het voorjaar en de zomer een prachtig gezicht zijn. Nadat we al tal van schilderachtige plekken voorbijgelopen zijn, besluiten we toch om maar snel aan ons eerste werk te beginnen voordat het gaat regenen.
Regen is iets wat je als Plein Air schilder goed in de gaten moet houden. Zo gauw je plankje of doekje nat is houdt de olieverf niet meer. Olie en water storen elkaar af, in de koekenpan geeft die combinatie ook altijd gespetter. Dus mocht je in de regen toch iets willen vastleggen dan is het zaak om eerst je hele oppervlak te bedekken met een laagje olie(verf), zodat de waterdruppels er af kunnen rollen. Je schildert als het ware onder het water door. Maar inmiddels zijn we zo geoefend dat we met in één hand de paraplu, kwasten en een poetsdoekje en in de andere hand de kwast of paletmes toch nog aan het werk kunnen.
Gelukkig valt het mee en blijft het maar een beetje miezeren. Bij een poortje gaan we een grote weide in waar koeien rond zouden moeten lopen. Oppassen dus! We komen uit bij een idyllisch bruggetje in de “middle of nowhere” met enorme oude eiken om ons heen en zelfs een bamboebosje. We besluiten rechts de Aa te volgen over het “koeienpad “. We gaan er van uit dat de koeien weten wat ze doen en dat we dus niet zoals gisteren op een onneembare blokkade uit gaan komen. Maar het pad wordt steeds smaller en is als zodanig niet echt herkenbaar meer. En ja hoor uiteindelijk is de blokkade er toch…een poort met een hangslot. En voor die poort deze keer geen huizenhoge brandnetels, maar nog erger … bramenstruiken (met doornen). Nu we zo ver gekomen zijn besluiten we toch dat we om de poort heen gaan klimmen. Aan de andere kant van het hek staan op een afstandje twee forse paarden ons vorsend gade te slaan. Nooit vertoont, zie je ze denken … het moet niet gekker worden.
Daarna volgt een opener gebied en is de Aa weer vrijwel recht. Waarschijnlijk komen er niet vaak wandelaars want de reigers en fazanten schieten voor onze voeten weg. In de verte zien we Aarle Rixtel, nadat we de weg overgestoken zijn lopen we verder langs de Aa tot aan het punt waar ze weer in de Zuid-Willemsvaart opgenomen wordt. Dat is het punt waar we morgen aan de andere kant van het kanaal de draad weer oppikken.
Onderweg schilderen we nog een mooi detail uit de begroeiing naast de Aa, een Gelderse roos met besjes en een hop die daar doorheen gevlochten is. De herfsttinten zijn prachtig, een mooie uitdaging voor ons om de sfeer op het doek te krijgen.
beeldverslag van dag 2:
Reacties
Een reactie posten