Het is winter langs de Aa

 In de ban van de Aa … en de winter!

Zondag 7 februari ligt er eindelijk de vurig op gehoopte sneeuw. We weten hoe veranderlijk het weer is in Nederland, dus we wachten niet tot het stopt met sneeuwen en gaan meteen op pad om te schilderen. Vanwege de gure wind zoeken we een door bomen en struiken beschut plekje op in de Berken, niet te ver van huis. Met een wandelingetje langs de Aa snuiven we eerst de sfeer op en genieten van de sprookjesachtige taferelen. Het water is donker bijna zwart, de bomen hebben een lichte kant niet door de zon deze keer maar door de sneeuw die erop plakt! Door het ontbreken van de zon zijn er nauwelijks schaduwen, maar de licht donker contrasten zijn dichtbij enorm hoog en in de verte worden ze ondergesneeuwd tot een grijs. De sneeuw dempt de geluiden, zelfs de A67 lijkt ver weg. We zijn goed voorbereidt…maar achteraf gezien kan het natuurlijk altijd beter. We schatten dat we na een uurtje wel zo verkleumd zullen zijn dat we dan in moeten pakken, dus snel kunnen werken is essentieel.  We hebben de verf al deels voorgemengd gebaseerd op de kleuren die we vanuit onze ateliers buiten hebben gezien. Handenwarmers en kruikjes onder het palet houden de olieverf zo lang mogelijk soepel. Paraplu en parasol zijn meegenomen om de sneeuw van het paneel en palet te houden, maar helaas de wind blaast de nog steeds ronddwarrelende sneeuwvlokjes alle kanten op. Dus al binnen het uur moeten we het plein air schilderen stoppen. Inmiddels zijn ook onze vingers verkleumd…toch de handschoenen te vaak aan- en uitgetrokken zodat de binnenkant ook nat is geworden. We besluiten om pas buiten te gaan schilderen als het niet meer sneeuwt…en dat is op dinsdag. 

s ’Middags hebben we afgesproken met Paul en Jacques van de filmclub. Zij maken regelmatig een stukje film van ons project en deze sneeuwweek mag natuurlijk niet ontbreken in het overzicht. We gaan naar één van onze favoriete locaties de Esperloop bij de Grotelse heide. Het ijzer in het water zorgt ervoor dat het ijs een gelig bruine kleur heeft. Dat contrasteert met de blauw-paarse kleur van de schaduwen die de bomen werpen op de sneeuw. Vandaag ontdekken we dat wel/geen zon in een sneeuwlandschap tot nog grotere verschillen leidt dan bij on-besneeuwde landschappen. Je zou bijna aan twee werkjes tegelijk moeten werken, eentje als de zon schijnt en eentje voor als de zon achter de wolken is. Met het kleuren van de lucht tegen de avond zien we de kleur van de sneeuw mee kleuren. De witte sneeuw reflecteert de kleur van de lucht. Ondertussen merken we op dat de vogels zich niet goed kunnen verstoppen in de winter. We hebben er heel veel gezien en vooral erg veel roodborstjes en hier en daar een winterkoninkje. Ook zagen we een roofvogel toeslaan. Voor deze roofvogels moet het nu ook veel makkelijker zijn om een prooi te vinden lijkt me. Maar we hebben ook een heel bijzondere vogel gespot, de beschermde Snip. Van collega-kunstenaar Andre horen we de details. Het is de vogel van het beroemde schildersveertje, slechts één per vleugel. Deze gebruikten kunstschilders vroeger als penseeltje. De oude kunstschilders sneden de lange snavel eraf. Er zit een kleine holte in t midden van de snavel, een bloedader. Dat deden ze meteen nadat de vogel was geschoten, dan was t bloed nog vloeibaar. Vervolgens staken ze de pen van ‘t schildersveertje in die holte. Het bloed stolde waardoor t veertje vast ging zitten. En zo hadden ze een penseel om mee te schilderen. 

Woensdag is het weer veel grijzer, weg zijn de paars-blauwe schaduwen en de ‘lichtgele’ sneeuw. De plassen naast de oude Aa/Vreekwijkse loop zijn bevroren. De sneeuw, het ijs en de lucht zijn wit-grijs in allerlei tinten. Het riet steekt mooi af met een warme, gedempte okerkleur. De bomen en struiken steken donker af tegen deze licht kleuren, maar ook daarin zijn subtiele kleurnuances te zien. Af en toe zit er een stukje blauw in de lucht, dat fleurt alles meteen weer op. Op deze plek komen weinig mensen, maar des te meer dieren. Hun sporen in de sneeuw laten zien dat het er een komen en gaan is van allerlei beesten. De stukjes ‘natuur’ die rondom de stroomgebieden van de Aa zijn gecreëerd lijken inderdaad goed te werken voor de Fauna! Althans hier wel.

De dag daarna op naar Limburg waar de oorsprong van de Aa te vinden is. Het is een prachtig blauwe dag met geen wolkje aan de lucht. De Aa begint hier als een slootje, in de wei ernaast staan nieuwsgierige schaapjes in hun wintervachtjes. Ze knabbelen aan de sprieten die boven de sneeuw uitsteken. Het hoge water van afgelopen weken is aan het zakken. Dat zie je aan de ijsranden die boven het water zweven. We hebben een afspraak met de fotograaf en journalist van de Limburger, ze hebben een erg leuk artikel geschreven in de krant. We staan tegen de zon in te schilderen. Het valt me op dat met al dat licht en de reflectie van het licht op de sneeuw, dat mijn ogen moeite hebben om de kleuren op het palet te beoordelen. Het contrast tussen licht en donker is zo groot, dat onze ogen moeite hebben met het adapteren. Maar gelukkig kunnen we het nog wel steeds beter dan onze fotocamera’s! In de middag gaan we naar het Starkriet tussen Heusden en Someren-eind. Het moerasachtige gebied is nu zonder blaadjes aan de bomen wat overzichtelijker dan in de zomer. En… omdat het water bevroren is kunnen we ook een keertje vanuit andere gezichtspunten naar dit mooie, moerasachtige gebied kijken. 
Het was een heerlijke week, die in ons project echt een prominente plaats gaat krijgen.

Kijk hier een beeldverslag van deze mooie en uitzonderlijke week:

















Reacties

Populaire posts van deze blog

wandel-schildertocht Dag 4

Dag 2 wandeltocht langs de Aa